Οι παλιοί έλεγαν τη γνωστή παροιμία "Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά" και είναι πραγματικά γεγονός ότι τώρα τελευταία όταν περπατάς στην παραλία της Αίγινας αισθάνεσαι τουλάχιστον μισός άρχοντας.
Ειδικά την ώρα που περνάει το απορριμματοφόρο των 09.00 μετά μεσημβρία, την ώρα που ρουφάω ηδονικά μια ρουφηξιά από τον ( ακριβοπληρωμένο ) καφέ μου και μια βαρβάτη τζούρα από την τσιγαριά μου, καθότι τυγχάνω και καπνιστής, Ω! Θεέ μου τι ευτυχία! Απολαμβάνω ταυτόχρονα αλλεπάλληλες τζούρες από σκόνη, - θείο δώρο - ενώ ένα λεπτό άρωμα σκουπιδιών μου γαργαλάει τα ρουθούνια την ώρα που ανακατεύονται με τέχνη και μαεστρία μπροστά μου - η γλυκιά μελωδία του κάδου του απορριμματοφόρου που στριφογυρίζει στριγκλίζοντας και σφυρίζοντας δαιμονισμένα, αντηχεί αρμονικά στ' αυτιά μου, μου φέρνει μια ηδονική αναγούλα που ξεκινάει από το στομάχι και καταλήγει στον ουρανίσκο μου, μου ερεθίζει τη λίμπιντο και μου έρχεται να σηκωθώ και να πάω να τους…. συγχαρώ και να τους ευχαριστήσω δεόντως όλους, πατόκορφα. Αλλά δεν το κάνω, γιατί σιγά - σιγά έμαθα να μου αρέσει.
Μετά από τόσες δωρεάν απολαύσεις που προσφέρονται από το Δήμο μας πιστεύουμε ότι η τιμή του καφέ θα έπρεπε να αυξηθεί δεόντως . Ίσως αυτό να είχαν υπ' όψιν τους και κάποιοι Δημοτικοί Σύμβουλοι, της συμπολιτεύσεως πάντα, όταν είπαν ότι για τα πεζοδρόμια θα έπρεπε οι καφετέριες της παραλίας να πληρώνουν όσο νοίκι πληρώνουν και για τα μαγαζιά τους. Εμείς είμαστε μαζί τους. Και μην ξεχνάτε, δίπλα είναι και η θάλασσα !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου