Θυμόσαστε εκείνο το ανέκδοτο με το σαπούνι στην κατοχή;
Ήτανε λέει ένας βλάχος που παράτησε το χωριό του και είχε κατέβει στην Αθήνα για να καζαντίσει. Ματσωμένος, αλλά στην περίοδο της κατοχής του είχε λείψει το τυρί. Με το χωριό είχε κόψει τα πολλά νταραβέρια (καθότι πρωτευουσιάνος πλέον ) και γι' αυτό πήγε σ' ένα μαυραγορίτη.
-Τυρί έχς ; Τον ρωτάει
-Έχω του απαντάει ο άλλος
-Πουόσο έχ' ου ντινικίς ;
-Τόσο του λέει ο άλλος
Δοκιμάζει από πάνω, καλό του φαίνεται το τυρί το παίρνει και πάει σπίτι. Σε λίγο καιρό όμως το τυρί που ήταν στην από πάνω μεριά του ντενεκέ τελείωσε και έμεινε από κάτω σαπούνι, που το είχε βάλει ο μαυραγορίτης για να γεμίσει τον τενεκέ. Δοκιμάζει ο βλάχος αλλά μετά από λίγο άρχισε να αφρίζει.
-Μωρέ αφρίζεις ξαφρίζεις εγώ θα σε φάω, λέει και συνέχισε να το .απολαμβάνει.
Ε! αυτό θυμήθηκα όταν είδα εκείνο το δημοσίευμα της παλαιολιθικής εποχής με το χεζούβιο, που τώρα πια έγινε τέλειος και δεν του έρχε-ται ρεύση. Αφρίζει - ξαφρίζει αυτοί θέλουν σώνει και καλά να μας βάλουν να τον φάμε. Ε! Όχι ρε λεβέντες . Φάτε τα μόνοι σας. Δεν μασάμε άλλα απόβλητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου